حاشیه

به نام خدا

شاید وقتی این وبلاگ را ایجاد می کردم فکر نمی کردم روزی اینگونه مطالب را هم بنویسم ، اما گاهی اوقات مطالب در ذهن آدمی سنگینی می کند و باید که انرا به نوعی از ذهن خارج کرد و به گوش دیگران رساندتا باری از دوش برداشته شود.

 من زیاد اهل سیاست و سیاست نویسی نیستم اما چند وقتی است که مسائل ایران و آمریکا را بررسی می کنم به نکاتی می رسم که برایم بسیار جالب است .

 اینکه چه کسی به آمریکا اجازه داده است که برای مردم دنیا تصمیم بگیرد و در هر نقطه ای اتفاقی می افتد احساس بزرگی می کند و باید در این موضوع ورود کند و یا اینکه کی و در کدام اجلاسی به امریکا حکم کلانتری داده اند که اداعا دارد باید به تمامی مسائل کشور ها ورود کند و ..... بماند .

اما اخیرا وقتی وزیر امور خارجه ایران برای دیدار با جناب آقای تخت روانچی تقاضای ملاقات می کند امریکا از این دیدار ممانعت می کند !!!!!!!

اینکه چرا و به چه دلیل از این عمل ممانعت می کند نشان از ضعف کامل آقای ترامپ در مقابل دستگاه دیپلماسی ایران است و شکی در آن نیست و مهمتر از آن و در اوج ذلالت و بدبختی شرط دیدار آقای ظریف با جناب آقای تخت روانچی را آزاد کردن یک آمریکایی قرار می دهد !!!!!!!

فکر می کنم اصلا نیاز به توضیح نباشد که رئیس جمهور یک کشور چقدر باید ذلیل ، ضعیف ، و بدور از اخلاق و ادب باشد که برای دیدار با یک بیمار هم گروگانگیری می کند و برای یک دیدار ساده و ملاقات با بیمار امتیاز آنهم از این نوع می خواهد .....

توضیح بیشتر نیاز نیست و تاریخ باید در این مورد اضهار نظر کند .